Bir Vedasiz Ezgisin...

Kente toprak gömülü.
Elimin sildiği yerler yanıyor.
Anafordalar biriktiriyorum.
Yağmur yağıyor...
Toprağı örtüyor.
Yalın ayaklarımı yaralıyor,bereliyor..
Adımsızlığa teslim oluyorum.
Yüzümü yıkıyorum,tanımadığım ufak avuclarla..
Ecel canına susuyor,her imrenişinde..
Geceye geç kalmışlığımla sana susuyorum...
Aç açına uyuyor,düşlerimde afilisiz geziniyorum.
Düş ülkemde zaman yok denecek kadar durgunlaşıyor.
Takvime bakıyorum,
Hâlâ ayın yirmidördü..
Saatime bakıyorum,
Yelkovansız ve akrepsiz..
Sana bakıyorum,
Bakmıyorsun...
Eskisi gibi bakamıyorsun....
Yokluk sonrası ellerim titriyor.
Ne sensiz,ne de seninle...
Olmuyor işte..!
Doğum günü sonrası söndürülmemiş,dileği tutulmamış mumsun.
Zayıf şiirlerde ölüsün.
Bir vedasız ezgisin...
Yağmur yağdıkça ıslak adımlarından iğreniyorum ....
Zaman,dizini dövüyor.
Gecesi,her akşam sonrası ölüyor..
Küfürlerimi sövüştürüyor.
Kahretsin,
Söz ağızdan bir kez çıkar...
Sövdüm gitti....
Elimi verdim bitti....
Kalmışsan kaçaksın,kaçıksın ....
Tansiyonsuz seni seviyorumlarda zaman durur..Hatırlar mısın...
Unuttum,
Beni u n u t m a....